ارتقاء و به روز رسانی قطعات یک سیستم کامپیوتری دسکتاپ آن هم در اوضاع و احوال فعلی بازار کاری بس دشوار و ظاقت فرسا است. این سختی زمانی محسوس تر می شود که بخواهید محصول مورد نظر را با توجه به نوع کاربرد و نیاز خود خریداری کنید. البته تعویض و جایگزینی قطعات قدرتمند با قطعات ضعیف تر محاسنی هم دارد. به عنوان مثال شما با اضافه کردن یک ماژول حافظه دیگر به سیستم می توانید از کارایی و توان محاسباتی بیشتری در نرم افزارها و امور گیمینگ بهره مند شوید. در مطلب پیش رو، به بیان موضوعی خواهیم پرداخت که شاید بسیاری از شما نیز در فکر آن باشید. SSD (مخفف Solid State Drive) نسل جدید تجهیزات ذخیره سازی به شمار می آید و مهم ترین نکته در آنها، سرعت بالای انتقال اطلاعات است. سرعت دستیبابی به اطلاعات در این نوع درایوها به هیچ عنوان با هارد دیسک ها قابل قیاس نبوده و علاوه بر این، سرعت دسترسی به اطلاعات به دلیل عدم وجود تکنولوژی دیسک های چند لایه و استفاده از هد برای دستیابی به اطلاعات، در سطح بسیار بالایی قرار دارد. ورود SSD ها به بازار موجب شد تا کسانی که خواهان سرعت بالا در امر نقل و انتقال اطلاعات هستند، به سراغ این درایوها بروند. سر و صدا و تولید گرما نیز در این سری به طور کامل حذف گردیده است. حال پرسشی مطرح می شود که چگونه می توان کارکرد درایوهای SSD را چند پله ارتقاء داد؟ در پاسخ این سوال باید گفت: با افزایش میزان RAM و در ادامه خواهیم دید که یک سیستم مجهز به ۱۶ گیگابایت RAM چگونه یک سیستم دارای ۴ گیگابایت RAM را مغلوب می کند. رم یکی از بخش های مهم و حیاتی یک سیستم است که توجه به پارامترهای آن (زمان تاخیر، فرکانس و ظرفیت) می تواند تاثیر مستقیمی بر کارایی نهایی داشته باشد. از مزایای یک حافظه RAM ایده آل می توان به بارگزاری سریع سیستم، اجرای برنامه های مختلف در کمترین زمان ممکن و ارسال بی وقفه دستورات دریافت شده از سوی پردازنده مرکزی اشاره کرد.
برای اثبات این مسئله، از سیستمی شامل پردازنده Intel core i7-3770K، مادربورد Gigabyte Z77X-UD3h WiFi، حافظه Corsair Vengeance 2×8GB DDR3 1600 CL10، کارت گرافیک Sapphire HD 7870 Flex، درایو Samsung PM810 و منبع تغذیه Seasonic X-760 استفاده کرده ایم. همچنین تست ها در دو مرحله انجام گرفته اند. مرحله نخست، نتایج بر مبنای ۴ گیگابایت RAM و در مرحله دوم نتایج بر اساس ۱۶ گیگابایت RAM به ثبت خواهند رسید.
تست اول: اجرای برنامه ۳ds Max 2012 به همراه ۱۰ عکس با کیفیت ۱۰۸۰×1440 پیکسل
تست دوم: اجرای برنامه Adobe Photoshop به همراه ویرایش هفت عکس (شایان ذکر است که عکس های موجود با دوربین ۱۸ مگاپیکسلی Canon EOS 7D به ثبت رسیده اند)
تست سوم: اجرای نرم افزار برنامه نویسی Microsoft Visual Studio 2010
