شاید نتوان هیچ واژه مناسبی برای توصیف تحول و تکامل پر شتاب کامپیوتر ها یافت. گوردن مور در سال ۱۹۶۵ میلادی تحت عنوان قانون مور عنوان کرد که تعداد ترانزیستورهایی که مهندسین می توانند روی یک تراشه سیلیکونی جاسازی کنند هر سال دو برابر خواهد شد البته گذشت سال ها ثابت کرد که این پیش بینی کمی دور از واقعیت بود و چرخه دو برابر شدن تعدا ترانزیستورها ۲۴ ماهه شد. همیشه یک جمله اغراق آمیز طنز بین فعالین بازار کامپیوتر متداول است : کامپیوتری یا لپ تاپی را که خریداری می کنید فقط در زمان خرید و حضور در فروشگاه به روز و بهترین است وقتی آن را به خانه می بریم دیگر قدیمی شده است ! این جمله با وجود بزرگنمایی به خوبی می تواند پیشرفت لحظه به لحظه دنیایی کامپیوتر ها را توصیف کند اگر فرض کنیم سازندگان میکرو پروسسورها بتوانند سرعت پیشرفت مبتنی بر قانون اصلاح شده مور را ادامه دهند قدرت پردازش کامپیوتر های ما باید هر دو سال دو برابر شود. این یعنی کامپیوتر ها صد سال دیگر ، ۱٫۱۲۵٫۸۹۹٫۹۰۶٫۸۴۲٫۶۲۴ برابر قدرتمند تر از مدل های کنونی خواهند بود نکته ای که تصور آن خیلی سخت است ولی حتی خود گوردن مور نیز به ادامه یافتن قانون خود تا این مدت امیدوار نیست. به طوری که در سال ۲۰۰۵ و با رسیدن ترانزیستورها به مقیاس های اتمی ، اعلام کرد که این راه ممکن است به موانع اساسی غیر قابل عبوری برسیم در آن نقطه دیگر قادر به جاسازی ترانزیستورهای بیشتر در یک فضای یکسان نخواهیم بود. می توان با ساخت تراشه های پردازشگر بزرگتر حاوی تارنزیستورهای بیشتر از این مانع عبور کرد. ولی ترانزیستورها گرما تولید می کنند و یک پردازشگر با حرارت بالا می تواند باعث خاموش شدن سیستم کامپیوتر شود کامپیوتر های دارای پردازشگر سریع نیازمند سیستم سرمایش کارامد هستند تا از ایجاد گرمایی خطر آفرین برای سیستم جلوگیری کنند هر چه تراشه پردازشگر بزرگ تر باشد کامپیوتر در زمانی که با حداکثر سرعت در حال کار است گرمای بیشتری تولید خواهد کرد یک روش دیگر استفاده از ساختارهای چند هسته ای است که این روز ها رایج است یک پردازشگر چند هسته ای قدرت پردازش خود را بین هسته ها تقسیم می کند این چنین پردازشگر ها برای انجام محاسباتی که می توانند به اجزای کوچکتر شکسته شوند مناسب هستند کامپیوتر های آینده احتمالا بر اساس مدلی کاملا متفاوت از سیستم های قدیمی ساخته خواهند شد و شاید اصلا پردازشگر ها در آینده تا این حد متکی به ترانزیستورها نباشند
تکنولوژی فیبر نوری ، تحول در دنیایی کامپیوتر ها را آغاز کرده است خطوط دیتا فیبر نوری ، اطلاعات را در سرعت های فوق العاده انتقال می دهند و بر خلاف کابل های قدیمی ، در مقابل تداخل الکترو مغناطیسی آسیب پذیر نیستند چه خوب می شود اگر بشر به جایی برسد که بتواند کامپیوتری بسازد که به جای الکتریسیته از نور برای انتقال اطلاعات استفاده می کند یکی از مزایایی این طرح آن است که یک سیستم نوری یا فوتونیک گرمایی کمتری نسبت به پردازنده های ترانزیستور تولید می کند اطلاعات نیز با سرعت بیشتری انتقال می یابند ولی متاسفانه مهندسین هنوز نتوانسته اند یک ترانزیستور نوری کوچک که قابلیت تولید انبوه داشته باشد بسازند. دانشمندان ETH Zurich توانسته اند یک ترانزیستور نوری در ابعادی به اندازه یک مولکول بسازند ولی برای کارا بودن آن باید مولکول را در دمای منفی ۲۷۲ درجه سلیسیوس سردنگه دارند که چنین رویه ای به هیچ وجه برای کاربران عادی ممکن نیست
ترانزیستورهای فوتونی می توانند بخشی از یک کامپیوتر کوانتوم شوند این سیستم ها برخلاف کامپیوترهای معمولی صفر و یکی اطلاعات را به عنوان بیت های کوانتوم که به کوبیت معروفند رمزدار می کنند یک کوبیت می تواند در یک لحظه هم صفر باشد و هم یک و یا هر چیزی در بین آنها. یک کامپیوتر کوانتوم باید قادر باشد مسائل بزرگی را که قابل تفکیک هستند سریع تر از کامپیوتر های معمولی حل کند این کامپیوتر ها در دمای کمی بالاتر از صفر مطلق نگهداری می شوند تا وضعیت کوانتومی آنها حفظ شود
شاید در آینده کامپیوتر ها حتی به نحوی با بدن ما انسان ها در ارتباط باشند در حال حاضر تیم های متشکل از چندین دانشمند کامپیوتر و زیست شناس در حال کار هستند تا کامپیوتر های بسازند که از DNA برای پردازش اطلاعات استفاده می کنند این ترکیب علم کامپیوتر و زیست شناسی ممکن است حاصلش به وجود آمدن نسل جدیدی از کامپیوتر ها باشد یک کامپیوتر DNA می تواند چندین مزیت نسبت به کامپیوتر های دیگر داشته باشد برای مثال DNA یک منبع ارزان و وافر است و اگر بشر بتواند راهی برای استفاده از آن به عنوان ابزاری برای پردازش اطلاعات بیابد باعث ایجاد تحول بزرگی در کامپیوترها خواهد شد
کامپیوتر ها هر روز کوچک تر و فراگیر تر می شوند و هر لحظه به زمانی نزدیک می شویم که آنها را در تمام فعالیت های خود ببینیم شاید بخواهیم از یک سری سنسورهای کامپیوتری در کف اتاق برای کنترل سلامتی و وضعیت بدن استفاده کنیم کامپیوتر خودرو به ما در رانندگی کمک خواهد کرد در کل آنها همه جا خواهند بود و همه حرکتمان را کنترل می کنند این تصور نسبت به آینده هم جذاب و هم ترسناک است از یک سو شبکه های کامپیوتری چنا قوی خواهند شد که همیشه و در همه جا یک ارتباط سریع و قابل اطمینان با اینترنت خواهیم داشت و می توانیم با هر کس بدون توجه به آن که در آن لحظه کجاست و بدون نگرانی بابت اختلال در سرویس در ارتباط باشیم و از سویی دیگر گسترش به کار گیری از کامپیوتر ها این امکان را برای سازمان ها ، دولت ها و … فراهم می آورد تا در صورت تمایل و نیاز اطلاعات زیادی از ما داشته باشند
در طول دهه اخیر بشر قدم های زیادی در زمینه فراگیری استفاده از کامپیوتر برداشته است پروژه های Wi-Fi شهری و تکنولوژی های ۴G چون LTE وایمکس ، ارتباطات کامپیوتری شبکه ای را به دنیایی فراتر از سیم ها برده اند شما می توانید یک تلفن همراه هوشمند خریداری کنید و به انبوهی از اطلاعات وب در ثانیه ای دسترسی داشته باشید سنسورهای چراغ های راهنمایی و دستگاه هایی بیومتریک می توانند وجود هر انسانی را تشخیص دهند
علاوه بر این ها تحولات زیادی را در زمینه رابط های کاربری شاهد هستیم در حال حاضر اغلب کامپیوتر ها بر پایه رابط های فیزیکی مثل ماوس و کیبورد ساخته شده اند ولی علاوه بر آنها برنامه های کامپیوتری وجود دارد که می توانند صدای را شخیص داده و حرکات چشم را تعقیب کنند تا بر اساس آن دستورات را اجرا کنند امروزه دانشمندان کامپیوتر و پزشکان متخصص اعصاب روی چندین رابط کاربری بر پایه مغز انسان مشغول فعالیت هستند که به کاربران اجازه می دهند تنها به وسیله فکر خود و بدون هیچ واسطه ای از کامپیوتر ها بهرمند شوند حدس زدن راجع به تحولات صد سال دیگر خیلی سخت است و پیشرفت تکنولوژیک نیز الزاما خطی یا لگاریتمی نیست. ممکن است در دهه هایی پیشرفت را تجربه کنیم و زمان هایی نیز اسیر برخی موانع شویم برخی معتقدند تا صد سال دیگر تفاوت بزرگی بین کامپیوتر ها و انسان وجود نخواهد داشت و به عبارتی بشر زندگی ویژه و غیر قابل تصوری را با یاری گرفتن از کامپیوتر ها آغاز خواهد کرد که او را بیش از پیش قدرتمند خواهد ساخت ولی بدون شک کامپیوتر های آن زمان کاملا متفاوت از آن چیزی خواهند بود که امروزه با این نام می شناسیم