HD مخفف High definition به یک سیستم تصویری گفته می شود که از وضوح بسیار بالایی برخوردار است.کیفیت تصویر این سیستم در مقایسه به سیستم استاندارد که SD یا همان Standard Definition است دارای کیفیت به مراتب بالاتری است . تمامی HDTV ها (تلویزیون های HD ) بر پایه این سیستم تصویری ساخته شده اند. البته داشتن تلویزیون های HD دلیلی بر تماشای تمامی تصاویر با فرمت HD نیست ، بلکه باید آن تصویر با فرمت HD تهیه شده باشد تا بتوان در آن تلویزیون ها به تماشای آنها پرداخت. به عبارتی برای تماشای فیلم HD سه شرط لازم است. ابتدا آنکه آن فیلم با فرمت HD تهیه شده باشد. دوم اینکه دستگاه پخش کننده فیلم ، آنرا با فرمت HD پخش کند و در آخر اینکه تلویزیون ما آنرا با همان فرمت نشان دهد.
با استناد به توضیح فوق اینطور می توان گفت که تا زمانیکه برنامه های تلویزیونی با فرمت HD پخش نشود ، نمی توان شبکه های تلویزیونی را با این فرمت دید. این نکته در جواب به کسانی است که فکر می کنند اشکال از تلویزیون یا کابلهای آنهاست. البته در مطلبی دیگر در مورد کابلها صحبت کرده ایم ولی استثنائاً در این مورد ، کابل یا تلویزیون مقصر نیست.
استانداردهای دیگری نیز در سیستم تصویر وجود دارد که آنها را با نامها PAL-NTSC-SECAM می شناسیم . رزولوشن آنها چیزی در حدود ۴۸۰*۷۲۰ می باشند ولی سیستم HD تصاویر با رزولوشن های حدود ۱۰۸۰*۱۲۹۰ دارند.
وضوح استاندارد در مقابل ویدیوی وضوح بالا، چهار برابر واضح‌تر از استاندارد
اگر بخواهیم سیستم های تصویر تلویزیونی را طبقه بندی کنیم شامل سه دسته خواهند بود:
SD یا همان حالت استاندارد:
این سیستم بر وضوح ۴۸۰*۷۲۰ می باشند که اکثر فیلم های دی وی دی قدیمی با این وضوح ساخته شده اند. این فیلمها را اگر با کابل HDMI یا S-video ببینید تفاوتی در کیفیت آنها ایجاد نخواهد شد.
HD یا همان کیفیت بالا (اچ دی)
Full HD که دقیقاً با همین عنوان شناخته می شود (فول اچ دی)
در فرمت فول اچ دی، کیفیت به بالاترین حد می رسد بطوریکه تمام جزئیات تصویر قابل مشاهده خواهد بود. برای تماشای فیلمهای فول اچ دی راهی بجز روی آوردن به کابلهای HDMI نیست چون در غیر اینصورت Full HD معنایی نخواهد داشت. فرمت Full HD تصاویری با وضوح ۱۰۸۰*۱۲۹۰ پیکسل ارائه می دهد. این سیستم به نام فرمت ۱۰۸۰ پیکسل هم معروف است.
گفتنی است که این فرمتهای با کیفیت در تلویزیونهایی که نسبت تصویر آنها ۱۶:۹ است به درستی نمایش داده می شود واگر قصد تماشای آنها را در تلویزیونهای با نسبت تصویر ۴:۳ دارید مطمئن باشید هر دو مورد ( کیفیت و اندازه ی کامل تصویر) را از دست خواهید داد. پیش تر در مطالب قبلی در مورد نسبت تصویر صحبت کرده ایم مجدداً یادآوری می کنیم که تصاویری که با نسبت ۱۶:۹ هستند در تلویزیون هایی که نسبت تصویر آنها ۴:۳ است به خوبی و بطور کامل پخش نمی شوند یعنی یا قسمتهایی از تصویر را از دست می دهید یا آنرا با ابعادی عجیب مشاهده خواهید کرد.