تاریخچه ی دوربین های DSLR فول فریم تقریبا به سال ۲۰۰۲ و Canon EOS 1Ds بر می گردد. این دوربین ۱۱ مگاپیکسلی عکاسان دیجیتال را از بند میدان دید محدود دوربین های کراپ سنسور رهانید. ۱Ds و مدل پس از آن یعنی ۱Ds Mark II فول فریم های خیلی بزرگ جثه و گران قیمتی بودن که با توانایی عکاسی پیاپی با سرعت بالایی که ارائه می کردند در حقیقت دوربین هایی به حساب می آمدند که می شد با آن ها از صحنه های خیلی سریع ورزشی عکاسی کرد.
۱Ds در زمان ورود به بازار حدود ۸۰۰۰ دلار قیمت داشت. به هر صورت در سال ۲۰۰۵ بود که کانن تصمیم گرفت فول فریمی مناسب عکاسان با بودجه ی کمتر تولید کند. بنابراین مدل ۵D را بیرون داد. این دوربین فوق العاده محبوب بود چرا که کیفیت بالا را با قیمتی کاملا مناسب ارائه می داد.
اما نیکون خیلی دیرتر وارد رقابت فول فریم ها شد به طوری که در سال ۲۰۰۷ دوربین D3 را معرفی کرد که آن هم از آن فول فریم های گران قیمت بود. فول فریم ارزان قیمت این شرکت در سال ۲۰۰۸ و با نام D700 وارد بازار شد.
به هر صورت همه ی این دوربین ها راه تکامل خود را پیش گرفتند تا در سال ۲۰۱۲ آخرین مدل های آن ها یعنی Canon 1Dx، Nikon D4، Canon 5D Mark III و Nikon D800 معرفی شدند. هرچند که Mark III و D800 فول فریم های ارزان قیمت هستند ولی باز هم تا ۳۵۰۰ دلار قیمت دارند. بنابراین باز هم به تحولی دیگر در آن ها نیاز بود.
بیش از اینکه ۶D یک ۵D کوچک باشد، آن را می توان یک ۶۰D فول فریم شده دانست. این موضوع را می توان از شباهت طراحی و ابعاد بررسی کرد. البته برخلاف ۶۰D جنس بدنه ی این دوربین از آلیاژ منیزیوم و پلی کربنات است تا از نظر مقاومت و کیفیت در حد Mark III و ۷D باشد. البته قسمت بالایی این دوربین به خاطر آنتن GPS و Wi-Fi از پلاستیک ساخته شده تا گیرندگی بهتری داشته باشند. به خصوص از پشت که به این دوربین نگاه کنیم، چینش دکمه ها دقیقا مثل ۶۰D می باشد. خبری از Joy Stick Mark III و ردیف دکمه های سمت چپ نمایشگر آن نیز بر روی ۶D نیست. پیچ تنظیم این دوربین نیز دارای مودهای اتوماتیک می باشد. این دوربین هم از آخرین نوآوری های کانن در طراحی مثل سویچ پاور پایین پیچ مودهای عکاسی، دکمه ی Live view/Movie کنار چشمی و دکمه ی Quick Control بهره می برد.
۶D نخستین دوربین فول فریم کانن است که برای ذخیره ی عکس ها فقط به کارت حافظه ی SD اتکا می کند و توانایی پشتیبانی از کارت های حافظه ی CF را ندارد. هرچند که ۶D مجهز به GPS و Wi-Fi داخلی است ولی به طور کلی می توان گفت که D600 با توجه به بهره گیری از سیستم فوکوس خودکار پیشرفته تر، دو شیار کارت حافظه، چشمی اپتیکال با توانایی ۱۰۰ درصد میدان دید، پشتیبانی از CF و فلاش داخلی دوربین مجهز تری می باشد. کانن در این دوربین از سنسور تصویر جدیدی استفاده کرده است. این سنسور تصویر ۲۰ مگاپیکسل رزولوشن دارد و با ترکیب با پردازشگر تصویر DIGIC 5+ گستره ی ایزوی ۱۰۰ تا ۲۵۶۰۰ را ارائه می کند. البته این مقدار در حالت گسترده از ۵۰ تا ۱۰۲۴۰۰ می باشد. سیستم فوکوس خودکار این دوربین ۱۱ نقطه ای است ولی فقط نقطه ی مرکزی از نوع Cross Type می باشد. Cross Type ها به جزئیات عمودی و افقی حساس است. طبق ادعای کانن این سیستم فوکوس خودکار کاملا حساس است و می تواند تا منهای ۳ استاپ عمل فوکوس خودکار را ارائه کند. این حدود ۱ استاپ کم نورتر از Mark III می باشد. این در حالیست که سیستم فوکوس خودکار D600 از نوع ۳۹ نقطه ای است.
GPS داخلی این دوربین دقیقا همان عملکردی را ارائه می کند که در دوربین های کامپکت این شرکت هم ارائه می شود. بدین ترتیب که موقعیت دقیق مکانی عکس هایی که می گیرید به همراه آن ها ثبت می شود. به هر صورت این ویژگی می تواند محبوب عکاسانی که زیاد مسافرت می کنند قرار گیرد. اما Wi-Fi می تواند ویژگی جالب تری باشد. شما می توانید عکس هایی که گرفته اید را به صورت بیسیم به گوشی هوشمند، تبلت یا لپ تاپ خود منتقل کنید و یا اینکه برای پرینت مستقیم به یک پرینتر ارسال نمایید. همچنین آپلود مستقیم بر روی شبکه های اجتماعی چون فیس بوک و ایمیل آن ها نیز مهیا شده است. با این حال یک ویژگی که می تواند خیلی کاربردی تر باشد، قابلیت کنترل کامل دوربین از طریق گوشی هوشمند یا تبلت و با استفاده از نرم افزار EOS Remote App است. شما می توانید از این طریق تصویر Live view را بر روی دستگاه خود مشاهده کنید و تنظیمات نوردهی را در دست بگیرید.
۶D قابلیت Silent Shooting یا عکاسی بی صدا را نیز از ۵D Mark III به ارث برده است. همچنین دارای مودهای داخلی HDR و Multiple Exposure نیز می باشد. البته متاسفانه این ها در مود JPEG کار می کنند. این در حالیست که Mark III توانایی انجام این اعمال در مود RAW را نیز داشت. سنسور این دوربین فاقد آن پیکسل های اختصاص یافته به فوکوس خودکار Phase Detection می باشد و نمایشگر آن نیز لمسی نیست تا این دوربین هیچ ویژگی را از ۶۵۰D به عاریه نگرفته باشد. نمایشگر این دوربین ۳ اینچی است و چرخنده هم نیست تا فعلا هیچ دوربین DSLR فول فریم با نمایشگر چرخنده ای نداشته باشیم. کانن ادعا می کند که نمایشگر این دوربین کوچکترین سایز و بیشتر دوام را دارد.
یکی از جاذبه های بزرگ DSLR های فول فریم چشمی اپتیکال بزرگ و روشن آن هاست. ۶D هم از همین چشمی ها دارد که بزرگنمایی ۰٫۷ برابر را ارائه می دهد. اما تفاوت اصلی این است که پوشش میدان دید آن فقط تا ۹۷ درصد می باشد و این در حالیست که همه ی مدل های فول فریم دیگر دارای چشمی با توانایی پوشش ۱۰۰ درصد میدان دید می باشند. بنابراین مقداری از گوشه های عکسی که می گیرید را هیچ گاه از داخل چشمی نخواهید دید. با این حال ساختن چشمی های اپتیکال با توانایی پوشش ۱۰۰ درصد میدان دید کار نسبتا مشکلیست که قیمت دوربین را بالا می برد. بنابراین از دست دادن فقط ۳ درصد میدان دید ارزش کاهش چشمگیر قیمت را داشته است.
در مورد فیلم برداری هم باید گفت که خیلی نکته ی خاصی وجود ندارد. امکانات فیلم برداری این دوربین تقریبا شبیهبه Mark III است البته خبری از جک هدفون بر روی آن نیست. از این نظر هم ۶D از D600 عقب می افتد چرا که D600 دارای جک هدفون نیز هست تا بتوانید در هنگام فیلم برداری به مانیتورینگ صدا بپردازید. به هر صورت باید گفت که ۶D خبر خیلی خوشحال کننده ای برای کسانی است که دوست دارند یک DSLR فول فریم باز هم ارزان قیمت تر داشته باشند.
کانن با تولید این دوربین سعی کرده که کاربران آماتورتر را باز هم بیشتر به سوی خود جذب کند و برای این کار حتی GPS و Wi-Fi را نیز به این دوربین اضافه کرده است. با این حال باید گفت که رقیب مستقیم این دوربین یعنی Nikon D600 از نظر مشخصات فنی چند نکته ی برتر دارد که از مهم ترین آن ها می توان به چشمی اپتیکال با توانایی پوشش ۱۰۰ درصد میدان دید و سیستم فوکوس خودکار ۳۹ نقطه ای اشاره کرد. بعلاوه ی اینکه عکاسی پیاپی آن نیز با سرعت ۵٫۵ فریم بر ثانیه از ۴٫۵ فریم بر ثانیه ی ۶D برتر است. هرچند که ۶D برای کاربران DSLR های APS-C که وسوسه ی ارتقاء به فول فریم را دارند ساخته شده، ولی کانن در این جا باز هم برای خود مشکل ایجاد کرده است. لنزهای EF-S که مخصوص APS-C ها ساخته شده اند بر روی این دوربین جوابگو نیستند. بنابراین اگر دارای لنزهایی چون ۱۰-۲۲mm f/3.5-4.5 USM، ۱۵-۸۵mm f/3.5-5.6 IS USM و یا ۶۰mm f/2.8 Macro USM هستید دیگر نمی توانید از آن بر روی این دوربین استفاده نمایید.
مورد دیگری که در D600 هم وجود دارد و به آن اشاره کردیم، بیشینه ی سرعت شاتر این دو دوربین است که تا ۱/۴۰۰۰ ثانیه بیشتر نیست. این خیلی عجیب است چرا که بدین ترتیب این دوربین ها از این نظر همپایه ی دوربین های DSLR سطح مبتدی قرار می گیرند و این در حالیست که حتی DSLR های APSC سطح Prosumer مثل ۶۰D هم بیشینه ی تا ۱/۸۰۰۰ ثانیه را دارند. این می تواند مقداری برای حرفه ای ترها یا عکاسانی که بیشتر به سرعت های بالا احتیاج پیدا می کنند نگران کننده باشد. در آخر نیز باید منتظر ورود این دوربین به بازار و دیدن نتیجه ی عکس های آن باشیم.
نقاط قوت
ایفای نقش به عنوان یک DSLR فول فریم ارزان قیمت
بدنه ی کوچک و وزن سبک
طراحی و کیفیت ساخت بسیار عالی بهره گیری از GPS و Wi-Fi داخلی
نقاط ضعف
عدم سازگاری با لنزهای EF-S مقداری امکانات کمتر نسبت به رقیب مستقیم یعنی Nikon D600
دوربین های کنون واقعا بی رقیب هستند