دارپا دومین مرحله از پروژه بلند پروازانه XS-1 را آغاز کرده است. آژانس تحقیقاتی دفاعی پیشرفته ایالات متحده ، به دنبال آن است که با ساخت نمونه ای کاملا خودکار و صد البته قابل بازیافت از فضاپیمای زیر مداری ، دسترسی به فضا را به مراتب ارزان و منظم تر و منظم تر در اختیار نیروهای نظامی این کشور قرار دهد.
در این طرح پس از رسیدن به ارتفاع مناسب ، پرتاپ کننده مرحله دوم از فضا پیمای مادر جدا شده و ماهواره های کوچک مد نظر را در مدارهای پایین یا همان LEO ها قرار می دهد. در این زمان فضاپیمای مادر به صورتخودکار روی زمین فرود خواهد امد تا برای پرتاب های بعدی مورد استفاده مجدد قرار گیرد
>>معرفی ۹ رویداد از ترین های و اتفاقات مهم تاریخ فضانوردی
در فاز اوایل برنامه ، دارپا از سه پیمانکار بزرگ خواست تا به همکاری با ارئه دهندگان پرتاب خصوصی پرداخته علاوه بر بررسی امکان پذیری انجام چنین کاری ، طرح های خود را برای ساخت آن ارائه کنند. آنگونه که Jess Sponable مدیر پروژه XS-1 در دارپا توضیح می دهد : از زمانی که کار روی مرحله اول XS-1 آغاز شد تا به امروز ، صنعت فضایی با پیشرفت های فوق العاده ی رو به رو شده است.
این پیشرفت ها در زمینه ساخت سیستم های پرتاب جدید و معماری ماهواره های کوچک ، در یک کلام قابل توجه بوده اند ، در نتیجه امید ما برای ساخت پلت فرمی با دسترسی منظم تر و هزینه ده ها مرتبه کمتر امروز بیشتر از قبل شده است. با وارد شدن به فاز دوم ، پروژه XS-1 رنگ و بویی کاملا جدی به خود گرفته است.
دارپا خواهان پرنده ای با اندازه مشابه یک جت تجاری است و خواهان استفاده از تمامی پیشرفت ها و طرح های نوآورانه مطرح شده در فاز اول است. اما از سوی دیگر این آژانس قصد دارد تا قرار داد حضور در فاز دوم را تنها به یکی از سه کمپانی حاضر جایزه دهد که همین موضوع تنور رقابت را گرم تر از قبل می کند. بنا بر پیشنهاد ارائه شده توسط دارپا ، فاز دوم دارای ۴ محور اصلی خواهد بود :
- ۱۰ پرواز به فضا در مدت ۱۰ روز ، البته این زمان شمامل تاخیر های به وجود آمده در اثر بدی آب و هوا و یا شرایط اضطراری دیگر نخواهد بود. آنگونه که مهندسان دارپا توضیح می دهند انجام این کار دسترسی مشابه هواپیما های تجاری به فضا را به نمایش خواهد گذاشت و نگرانی های موجود در زمینه بالا رفتن هزینه ها و امنیت پرواز در هنگام بازیابی مرحله اول ار از میان برخواهد داشت
- دستیابی به حداکثر سرعت کافی برای پرتاب مرحله دوم و رساندن محموله به مدارهای پایینی زمین
- قرار دادن محموله هایی با وزن ۴۰۰ تا ۶۸۰ کیلوگرم در مدار در هر بار پرتاب که برای پوشش دادن اکثر نیاز مندی ها پنتاگون و کاربری غیر نظامی کافی خواهد بود البته دارپا از سازندگان توقع دارد در زمان نیاز بتوانند محموله های به وزن ۱۳۵۰ کیلوگرم را نیز بدون اشکال در مدار قرار بدهند
- کاهش هزینه های هر پرتاب ، بخش محمی از پروژه XS-1 به شمار می آید در نتیجه هر پرتاب نباید بیشتر از ۵ میلیون دلار خرج روی دست دولت آمریکا بگذارد. این مقدار شامل مجموعه بازیافت شونده های بوسترهای پرتابی اولیه فضاپیما و مرحله دوم غیر قابل بازیافت شدن نیز خواهند بود
بنا بر نظر کارشناسان دارپا ، می توان از فناوری های جدید ، مانند مواد مقاوم به حرارت برای ساخت سپرهای گرمایی و نسل جدید تانکرهای فوق سرد جهت حمل سوخت ، بهره گرفت.
>>۱۰ رویداد مهم دنیای هوا فضا در سال ۲۰۱۵
تکیه بر طراحی ماجولار و ایجاد راهکارهای جدید ، زمان مورد نیاز برای آماده سازی XS-1 برای هر پرتاب را به شکل معنا داری کاهش می دهد.
در حال حاضر مجموعه هایی که از روند معمول پرتاب های فضایی یعنی استفاده از راکت ها برای پرتاب ماهواره های خود به فضا بهره می جویند. در هر سال تنها قادر به اجرای تعداد محدودی پرتاب هستند که تمامی آنها نیز از سال ها قبل رزروخواهند بود برای مثال سامانه پرتاب فوق پیشرفته ارباس یعنی آریان ۶ نیز نمی تواند برای بیش از ۱۲ پرتاب در سال مورد استفاده قرار بگیرد. در نتیجه توسعه پلت فرم هایی مانند XS-1 دسترسی سریع تر و معمول تر ما به فضا را امکان پذیر خواهد کرد هر چند در مرحله اول این دسترسی به مدارهای پایینی یا LEO محدود خواهد بود
در ادامه شما را دعوت به مشاهده ویدئوی از این پروژه دعوت می کنم
منبع : space