در این گفتار که بخش دوم کادربندی و ترکیببندی است، راه‌های مختلف انتخاب زوایای دید را مورد بررسی قرار می‌دهیم. نکات مطرح شده در این دو گفتار، از مهم‌ترین بخش‌های عکاسی است.
زاویه دید
انتخاب زاویه دید در عکاسی شاید یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی است که یک عکاس خوب را از عکاسی نه چندان خوب متمایز می‌کند و در کیفیت کار عکاس به‌طور چشمگیری تاثیرگذار است. در عصری که بسیاری از مردم به کمک دوربین‌های موبایل‌هایشان به این باور رسیده‌اند که عکاس شده‌اند، تنها جزئیاتی کوچک است که یک عکاس حرفه‌ای را از دیگران جدا می‌کند. یکی از این جزییات، پیدا کردن زاویه دید مناسب است.
به‌طور کلی زوایای دید در عکاسی به سه دسته تقسیم می‌شوند:
۱: زاویه دید از مقابل: زمانی که بخواهیم سوژه‌مان را بدون دست‌خوردگی از لحاظ بعد و حجم و اندازه به مخاطب نشان دهیم، از این روش استفاده می‌کنیم.
۲: زاویه دید از پایین: اگر در فیلم‌های پرحادثه دقت کرده باشید، معمولا بازیگر اصلی از زاویه پایین فیلم‌برداری می‌شود؛ با تصاویری که از پایین گرفته شده است. دقیقا همین کار در عکاسی باعث پرابهت و بزرگ نشان دادن سوژه می‌شود.
۳: زاویه دید از بالا: بر خلاف مورد قبل، عکاسی از بالا به کاستن از ابهت و کوچک نشان دادن سوژه منجر می‌شود.
نکته سوم مشکلی است که معمولا عکاس‌ها در هنگام عکاسی از کودکان با آن مواجه می شوند. برای عکاسی از کودکان بهتر است که زاویه نگاهمان را هم‌اندازه و هم‌سطح با آنها کنیم تا از ثبت عکس‌های نامطلوب جلوگیری کنیم.
استفاده از خطوط افقی، عمودی و مورب در عکس
استفاده از خطوط در عکس باعث عمق بخشیدن به عکس‌های ما می‌شود. از آنجا که چشم به طور ناخودآگاه خطوط هم شکل را دنبال می کند پس همین موضوع می‌تواند یکی از عوامل قدرت بخشیدن به یک عکس هم باشد. در عکس پایین خطوط مورب، چشم را به سمت مرکز عکس هدایت می‌کنند.
یش‌زمینه و پس‌زمینه در عکس
ایجاد پس‌زمینه و یا پیش‌زمینه باعث عمق بخشیدن به عکس می‌شود که به زیبایی عکس نیز کمک می‌کند. همچنین با به‌کارگیری سوژه اصلی در پیش‌زمینه، می‌توانیم آن را نسبت به دیگر موضوعات و عناصر موجود در عکس برجسته‌تر کنیم. در عکس پایین با واضح قرار دادن سوژه در پیش‌زمینه و انتخاب پس‌زمینه ساده، آن را برجسته کرده‌ایم.
استفاده از جزییات برای نشان دادن کلیات
بعضی اوقات برای اینکه بخواهیم یک موضوع را نشان دهیم لازم نیست تمام آن را داخل کادر عکس بیاوریم. استفاده کردن قسمتی از آن موضوع می تواند بیانگر کل آن برای ما باشد. در واقع ما جزیی را به مخاطب نشان می‌دهیم تا بتواند مابقی عکس را خود تصویر کند؛ این جزء باید تداعی‌کننده کل در ذهن مخاطب باشد. در این عکس با نشان دادن دست‌ها و ساز فلوت، خود به خود نوازنده فلوت را برای بیننده ترسیم کرده‌ایم.
به موضوع نزدیک شوید
جمله‌ای مشهور از رابرت کاپا، عکاس جنگ نقل می‌شود که می‌گوید: «اگر عکس شما به اندازه کافی قوی نیست به خاطر آن است که به اندازه کافی به سوژه نزدیک نشده‌اید.» این جمله را از دو جهت می توان بررسی کرد: اول نزدیک شدن به صورت فیزیکی است. به طوری که با استفاده از لنزهای کوتاه‌تر (وایدتر) به موضوع نزدیک شدن و حال و هوای مکان و زمان را به دست آوردن و دوم نزدیک شدن از لحاظ حسی است؛ بودن با موضوع، درک کردن و قرار دادن خود در جایگاه او باعث می‌شود تا هم عکس بهتری بگیریم و هم ابعاد انسانی یک موضوع را حفظ کنیم.
بهره‌گیری از خط افق
از خط افق برای تراز کردن عکس‌هایتان استفاده کنید. دوربین را موازی خط افق قرار دهید تا کار تراز شدن عکس‌تان انجام شود.
اگر در عکس‌تان خط افق نمی‌بیند، استفاده از خطوط عمودی دیوار بناها به تراز کردن عکس‌تان کمک می کند.
منبع : DPreviwe